Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

21 Aralık 2009

Alya, Sevgilim ve Ben... Bizim Hikayemiz


Ayşe Arman'ın kitabının adı. Ne zamandır kitapçılara girdikçe soruyordum, bulamamıştım. Dün buldum aldım sonunda.
Piyasaya göre pahalı bir kitap ama iyi ki öyle.
Kitabın üzerinde "Bu kitabın yazar geliri Lösev'e" diye bir ibare var, onu görünce tabii ki ve iyi ki öyle, değil mi?

Ayşe Arman'a adlandıramadığım bir sempati ve sevgi duyuyorum. Yazılarını, röportajlarını takip ediyorum, röportaj verdiği dergileri alıyorum, çıkardığı kitaplarını okuyorum...

Kapağında fotoğrafının olduğu bir dergi var evdeki gazetelikte. Görünür şekilde durmasını istiyorum o derginin, çünkü fotoğrafını görmek de mutlu ediyor beni...

Neden olabilir? Çoğu kimseye itici geliyor, çoğu kimse yapay buluyor, yazılarını sevmeyen, basit bulan, küçümseyen çok kimse var...

Düşünüyorum, ben neden seviyorum, diye...
Yaptığı iş, özel hayatını algılayışım, dolaysız, düz, samimi, sağlam biri oluşu, vs. bunlar değil ya da belki tüm bunların toplamı ya da uzantısı da olabilir.
Ben bu kadınının mutluluğunu seviyorum.
Kocasıyla sevgililiklerini, madden doygunluğunu, iyi bir evde oturuyor, güzel giyiniyor, gezip tozabiliyor, istediğini yapabiliyor oluşunu seviyorum..
Hepsi, her defasında içimi ısıtıyor.

Gittikleri yerleri, sevgilisiyle yaşadıklarını, tatlı aşklarını, yavrusuna tutkusunu,
anneciğine sevdasını, babacığına özlemini, kardeşlerine bağlılığını, tüm bunların toplamına yansıyan insan oluşunun hem bedenen hem ruhen güzelliğini çok seviyor ve takdir ediyorum.
Ailece bir arada oldukları zamanlar onu mutlu ediyor, beni de..
Sevgilisinin onu nasıl harika hissettirdiğini okuyor, onun için mutlu oluyorum..
İşte, her şekilde onun mutlu bir kadın oluşu beni de mutlu ediyor..

İki yıl önce Bodrum'dan aynı uçakla geldik İstanbul'a.
Havaalanında aynı salonda bekledik. Hayran hayran baktım ona. Ama gidip yanına konuşamadım. Onu ne çok sevdiğimi söyleyemedim.
Söyleyemem de zaten, tanınmış birilerinin yanına gidip konuşamam hiç. Ama yazarım çok kolay..
Uzun zamandır ona mektup yazmak istiyordum zaten.
Kısmet bugüneymiş.

Sevgilinize sizi hissettirdikleri için teşekkür ve sevgilerimi,
Güzel kızınıza öpücüklerimi,
Hem sevgilinizin hem sizin ailenize saygı ve sevgilerimi,
Kendinize de en samimi, en içten, en derinden sevgi ve muhabbetimi gönderiyorum.

Kitabınızın çok satmasını, mesleğinizin sizi mutlu ettiği, heyecan verdiği şekilde devam etmesini, güzel ailenizle uzun uzun yıllar, mutlulukla, aşkla ve sağlıkla yaşamanızı dilerim..
Yanaklarınızdan öperim.

Nuray

****

Kitabın Tanıtım Yazısı

Bu kitap bizi anlatıyor.
İçeriden sansürsüz.
Katıksız.
Bu kitap bir tür albüm.
Bu kitap, buzdolabının üzerinde yapıştırılmıs olan, yazı masamın
arkasında asılı duran fotoğraflardan oluşuyor.
Tamamen doğal fotoğraflar.
Bizim ev halimiz.
Kendi halimiz.
Belki de bu heyecanladırdı beni.
En basit, en yalın, en samimi halimiz.
Ve ben seviyorum bu halimizi.
Hayattaki en büyük basarım da bu, böyle bir aileye sahip olmak...

1 yorum:

  1. Okudum, bir sey demiyorum, hislerim karisik...Ama Ayşe Arman'a mail attim ve yazini bildirdim... Kim bilir, ne olur?
    :)))

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...